Opin vörn meistararitgerðar Kristínar Ingu Friðþjófsdóttur í lögfræði

Alþekkt vörumerki og umsókn um skráningu í vondri trú, sbr. 2. og 3. tölul. 14. gr. laga nr. 45/1997 um vörumerki: Er vörumerkjarétturinn landsbundinn í raun?

Vörumerkjaréttur hefur þróast hratt á síðustu árum en meginreglan er sú að vörumerkjarétturinn er landsbundinn. Í því felst að vörumerki nýtur að jafnaði einungis verndar að því gefnu að það hafi verið skráð eða notað hér á landi. Þrátt fyrir meginregluna hafa vörumerki hins vegar alþjóðlegt yfirbragð. Reynt hefur verið að koma til móts við þá vankanta sem fylgt hafa meginreglunni með alþjóðlegu samstarfi sem m.a. hefur leitt til þess að komið hefur verið á fót alþjóðlegu skráningarkerfi. Ákveðnar aðstæður hafa hins vegar einnig orðið til þess að undantekningar hafa verið gerðar á meginreglunni, svo sem ákvæði 2. og 3. tölul. 14. gr. laga um vörumerki nr. 45/1997 mæla fyrir um.

Í fyrirlestrinum verður fjallað um þau skilyrði sem merki þarf að uppfylla til þess að teljast alþekkt, sbr. 2. tölul. 14. gr. laganna og þau atvik sem leitt geta til þess að umsækjandi verði talinn hafa verið í vondri trú við skráningu merkis, sbr. 3. tölul. 14. gr. sömu laga. Þá verður fjallað um hvort vörumerkjarétturinn sé raunverulega landsbundinn með tilkomu og beitingu framangreindra ákvæða.

Leiðbeinendur: Karl Axelsson, prófessor og Hulda Árnadóttir, aðjúnkt.

Prófdómari: Borghildur Erlingsdóttir, forstjóri Hugverkastofunnar.