Miðbiksmat í umhverfisfræði - Antti Kinnunen

Viðburður á Teams

Heiti ritgerðar: Kolefnislandslag íbúða – áhrif breytinga á landnotkun og byggingaraðferðum á kolefnislaugar í þéttbýli

Doktorsefni: Antti Kinnunen

Doktorsnefnd:
Jukka Heinonen, prófessor við Umhverfis- og byggingarverkfræðideild HÍ
Seppo Junnila, prófessor við Aalto University, Finnlandi
Juudit Ottelin, dósent við NTNU, Noregi

Ágrip

Þrátt fyrir að ná aðeins yfir 2% landsvæðis á heimsvísu eru borgir ábyrgar fyrir allt að 70% af losun gróðurhúsalofttegunda af mannavöldum, sem setur borgir í forgang verkefna til að draga úr loftslagsbreytingum. Stór hluti af þessu má rekja til íbúðabygginga og eigna, þar sem áætlað hefur verið að húsbyggingar og framkvæmdir valdi um það bil 40% af alþjóðlegri losun gróðurhúsalofttegunda af mannavöldum og íbúðarhúsnæði þekur umtalsverðan hluta af hinu byggða svæði á heimsvísu.

Mikið af rannsóknunum hingað til hefur beinst að því að draga úr losun sem tengist íbúðaumhverfi, til dæmis með því að draga úr orkunotkun bygginga, bæta almenningssamgöngukerfi og þétta byggð. Hins vegar hefur nýr þáttur sprottið úr nýlegum rannsóknum sem er að nýta þéttbýli sem hluta af náttúrukerfinu og láta þéttbýli skapa umhverfisávinning. Þessi hugmynd byggir á markmiðum um sjálfbæra þróun sem snúa frá því að skapa aðeins mótvægi heldur vinna einnig að endurheimt og endurnýjun.

Doktorsrannsóknin miðar að því að mæla lífræna bindingu og geymslu kolefnis sem er möguleg í íbúðarumhverfi í þéttbýli, byggðu á grænum innviðum og lífrænum byggingarefnum. Við skilgreinum helstu áhrifaþætti sem tengjast möguleikum íbúðabyggðar til að geyma kolefni og notum reynslu- og sviðsmyndalíkön til að áætla hvernig hefðbundnar skipulags- og byggingaraðferðir sem og spáður framtíðarvöxtur þéttbýlis gætu haft áhrif, með tilliti til tapaðrar kolefnisbindingar náttúrulegs umhverfis og dreifbýlis.

Niðurstöðurnar sýna að hægt er að ná fram kolefnishlutlausum eða jafnvel kolefnisbindandi áhrifum landnotkunar með aðgerðum innan skipulags- og byggingargeirans sem vekur spurningu um hina hefðbundnu hugmyndafræði um sjálfbæran borgarvöxt; er þétting byggðar alltaf besti kosturinn?